Ένα μικρό δοκίμιο για το Ebay

Ηλεκτρονικός κόλπος (αγορών). Μόνο σε άρθρα για τις νέες δομές αγοράς στο διαδίκτυο, αναφορές σε "πορωμένους" φανς και μετα-καπιταλιστικές απόψεις για το φετιχισμό της κατανάλωσης είχα διαβάσει για το ebay. Και, ως επιρρεπής σε τέτοιες διαδικτυακές απολαύσεις και λίγο συντηρητική για την ασφάλεια των δεδομένων στο διαδίκτυο, είχα κρατηθεί μακριά από τη φάση. Μέχρι που μπορούσα πλέον, καθώς έβγαλα "σχεδόν" πιστωτική κάρτα. Μπήκα στο ebay πέρυσι το καλοκαίρι, μέσα στις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό μου.

Δεν θυμάμαι το πρώτο πράγμα που αγόρασα, θυμάμαι ένα από τα επόμενα - ένα κόκκινο μπλουζάκι που δεν μου έκανε. Αλλά εμένα δε με ένοιαζε, γιατί με είχε συνεπάρει η κοινότητα του ebay. Λίγο αργότερα άρχισα και να πουλάω, οπότε και η αδρεναλίνη χτύπησε κατακόκκινο. Το πιο συναρπαστικό από όλα είναι ότι πουλούσα πράγματα που είτε είχα πάρει τσάμπα (στην κυριολεξία), είτε δεν ήθελα πλέον, είτε ήταν ανεπιθύμητα δώρα (δεν αναφέρομαι στο δικό σου, Χρήστο). Μπορεί και για τους περισσότερους πωλητές με τους οποίους συναναστράφηκα αυτή να ήταν η κατάσταση σχετικά με τα προϊόντα τους. Εμένα όμως δεν με ένοιαζε. Οι έννοιες του bargain και της κατανάλωσης αποκτούσαν παντελώς καινούριο νόημα.

Έμαθα ότι μπορείς να έχεις υπέροχα ρούχα για το 1/5 της συνήθους τιμής τους. Έμαθα ότι οι ρομαντικές μου απόψεις για το ταχυδρομείο μπορούσαν να διαδράσουν με τις συναρπαστικές μου επιχειρηματικές δυνατότητες. Έμαθα κάτι που γνώριζα, αλλά πλέον από πρώτο χέρι, ότι δηλαδή απλά μπορείς να αγοράσεις και να πουλήσεις σχεδόν τα πάντα. Έμαθα ότι όταν βαριέσαι τις κοινωνικές διαδικτυακές εφαρμογές (βλ. MSN, Skype, Gmail Chat, Facebook, MySpace, κ.ο.κ.), μπορείς πάντα να καταφεύγεις στις οικονομικές του (βλ. ebay, amazon, paypal, και τόσα πολλά άλλα). Είναι σχεδόν "ηθικός" καπιταλισμός, όχι με την έννοια του fair trade, αλλά ίσως με την έννοια του recycling trade.

Η μάνα μου μου έλεγε πάντα ότι είναι καλύτερο να έχεις λίγα πράγματα αξίας, παρά πολλά. Συμφιλίωσα αυτή την επιρροή με την καταναλωτική μου μανία μέσω του ebay. Έχω ελάχιστα πράγματα αξίας, ίσως ένα λευκόχρυσο δακτυλίδι που μου είχε πάρει όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο και 2-3 ρούχα που η αξία τους δεν ξεπερνά τα 40€, αλλά έχω πολλά πράγματάκια αξίας £3. Και την Πέμπτη μου είπε μια πωλήτρια ότι θα μου στείλει την τσάντα που κέρδισα σε ένα auction αξίας £5.50. Σκούρη καφέ, δερμάτινη, σχετικά vintage. :)

Ένας τελευταίος, αλλά άκρως σημαντικός λόγος που λατρεύω το ebay είναι το γεγονός ότι θέλω να αποφύγω το συναισθηματικό δέσιμο με τα αντικείμενα. Δεν αντιλέγω ότι γίνεται και ότι το κάνω χωρίς ιδιαίτερες τύψεις, αλλά είναι πιο εύκολο να δεθείς με κάτι μικρής χρηματικής αξίας, παρά με κάτι μεγάλης. Γιατί αν χάσεις το πρώτο, οι πιθανότητες είναι ότι μπορείς να το αναπληρώσεις ευκολότερα και ότι δεν θα στενοχωρηθείς τόσο πολύ- τουλάχιστον για το οικονομικό μέρος. Ενώ αν χάσεις το δεύτερο -τι να κάνουμε- θα κλάψεις (κυρίως) για τα λεφτά που έδωσες.


Σύνοψη:

Γιατί το ebay είναι υπέροχο:

1. Γιατί μπορείς να βρεις όμορφα πράγματα σε μικρή τιμή
2. Γιατί μπορείς να βρεις σπάνια πράγματα ή πράγματα που ταιριάζουν με το στυλ ή το χαρακτήρα σου σε μικρή τιμή
3. Γιατί δίνει νέα διάσταση στην αίσθηση της επιχειρηματικότητας -όλοι μπορούν να γίνουν πωλητές
4. Γιατί αυξάνει τον όγκο της αλληλογραφίας σου
5. Γιατί προσδίδει μια (υπαρκτή ή όχι) αίσθηση ανακυκλώσιμης κατανάλωσης, που συνδέεται με πιο ηθικές διαστάσεις του καπιταλισμού
6. Γιατί αποθαρρύνει το συναισθηματικό δέσιμο με αντικείμενα. Τα αντικείμενα λαμβάνουν επιτέλους τη μοναδική ουσιαστική έννοια της οντότητάς τους- είναι απλά αντικείμενα.

Υστερόγραφο:

Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να δώσω την εντύπωση ότι "βγάζω το ψωμί μου" στο ebay ή ότι είναι εύκολο να στήσεις μια αποδοτική εταιρία στο διαδίκτυο. Απλά θέλω να υπογραμμίσω με γραφικό τρόπο κάποιες από τις εμπορικές εφαρμογές του διαδικτύου.

Περιμένω αντίλογο... :)