Η τελευταία μέρα του Ιουνίου

Πέρασα ολοκληρο το απόγευμα και το μισό βράδυ μου ψηλά με θέα το Αιγαίο που ρυπαίνεται και καθαρίζει και απλώνεται και φεύγει και έρχεται και συγκινεί και αγανακτεί και λησμονεί και θυμίζει και εμένα μου θυμίζει τόσα πολλά πράγματα: διακοπές που δεν έχω πάει ακόμα, δρομολόγια με καράβια να γελάω ή να κλαίω, πάντα να κοιτάω από την πίσω πλευρά του καταστρώματος το μέρος που αφήνω πίσω και στο μπροστά μέρος με πιάνει ίλιγγος, στις αεροπορικές να κοιτάω χαλασμένη τηλεόραση, στα σαλόνια να παίρνω άλλο ένα καφέ -ποτέ δε μ'αρεσε να κοιμάμαι στα καράβια. Πάει και ο Ιούνιος...