Στο Φουλ

Τι μέρα και αυτή χθες. Απο τις 5:30 στο πόδι και εσύ έχεις φύγει, αστεία σκεφτηκα: single η ζέστη, δεν τα θέλει τα ζευγάρια, εκτός τα βράδια που πέφτει λίγο και ένα αεράκι χαλάει την ησυχία. Εσύ έχεις φύγει και φέρνω το δωμάτιο μου πάνω κάτω, να ξεχάσω, να θυμηθώ, να κάνω κάτι γιατι με παίρνει ο ύπνος και ονειρεύομαι κατσαρίδες και φωτιές και κόλασμένη ζέστη. Η γιαγία έπαθε θερμοπληξία προχθές και μπήκε το air condition αλλά και με τον ανεμιστήρα της πάλι δεν παλευόταν. Πήγα στη δημοτική βιβλιοθήκη αλλά οι συνθήκες δεν με άφησαν ούτε ένα ολόκληρο άρθρο να διαβάσω. Από Δευτερα πάλι, μα περνάνε οι μέρες. Μπάνιο στη θάλασσα, φαίνεται καθαρή για πέντε λεπτά και μετά πάλι σκουπίδια. Γυμναστήριο με πολλή ελπίδα βελτίωσης μιας νορμάλ κατάστασης. Συναυλία πιάνου και ρακές. Και όλο το βράδυ ησυχία μέσα στη φασαρία. Σπίτι σου η ζέστη παλεύεται περισσότερο.