Αλήθεια το αγάπησα το Παρίσι μέσα σε 3 μέρες και 4 νύχτες... Έφτασα και δεν μπορουσα να σταματήσω να τραβάω φωτογραφίες από το λεωφορείο.
I truly came to love Paris within 3 days and 4 nights... I arrived and could not stop taking pictures on the bus ride to central Paris.
Και το ξενοδοχείο μου, ένα μικρό, συμπαθητικό και ευτυχώς αρκετά κεντρικό (La motte picquette grenelle ήταν ο σταθμός του μετρό) και ειδικά η θέα από αυτό έδωσε τροφή για φωτογραφίες...
My hotel, a small, cute and luckily central enough (with la motte picquette grenelle being my metro station) and especially the view gave new photo opportunities...
Ο καιρός έκανε παιχνίδια αλλά προς το τέλος έστρωσε.
The weather was unstable, but became excellent towards the end of my stay.
Αγαπημένα παριζιάνικα θέματα/ Favorite Parisian themes:
Ο πύργος του Eiffel/ The Eiffel Tower:
Paris by Night:
Friday, July 27, 2007
Wednesday, July 25, 2007
Tuesday, July 17, 2007
Μια Ελληνίδα στο Παρίσι
RE: http://blogs.in.gr/pmprotzaki/archive/2007/07/14/197.aspx
Εντάξει. Ένα πολύ politically correct αποσπασματάκι από την εμπειρία της "Ζέτας" στην πόλη του φωτός. "Τώρα που είδαμε τις φωτογραφίες μπορούμε να μην πάμε" είναι το ηθικό δίδαγμα; Μπορεί βέβαια να είναι και το άλλο: "Κοίτα όμορφα που είναι στο Παρίσι, πότε θα πάμε;" Η όλη κουλτούρα των διακοπών έχει αρχίσει να μου τη δίνει. Πληρώνεις επειδή έχεις ελεύθερο χρόνο να πας διακοπές. Πληρώνεις για να δεις κάτι που δε βλέπεις κάθε μέρα. Πληρώνεις για να πεις ότι πήγες διακοπές. Στην Ελλάδα είναι σαν να είσαι παντού σε διακοπές. Οι διακοπές που οραματίζομαι εγώ δεν υπάρχουν πουθενά. Μόνο σε κάτι ταινίες του 90. Σίγουρα έχω δαγκώσει και εγώ τη λαμαρίνα των διακοπών όμως, δεν πρόκειται να μποϋκοτάρω μόνη μου τη βιομηχανία leisure. Μα όταν θα πάω στο Παρίσι την Κυριακή το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να τραβήξω φωτογραφίες σαν της Ζέτας.
Εντάξει. Ένα πολύ politically correct αποσπασματάκι από την εμπειρία της "Ζέτας" στην πόλη του φωτός. "Τώρα που είδαμε τις φωτογραφίες μπορούμε να μην πάμε" είναι το ηθικό δίδαγμα; Μπορεί βέβαια να είναι και το άλλο: "Κοίτα όμορφα που είναι στο Παρίσι, πότε θα πάμε;" Η όλη κουλτούρα των διακοπών έχει αρχίσει να μου τη δίνει. Πληρώνεις επειδή έχεις ελεύθερο χρόνο να πας διακοπές. Πληρώνεις για να δεις κάτι που δε βλέπεις κάθε μέρα. Πληρώνεις για να πεις ότι πήγες διακοπές. Στην Ελλάδα είναι σαν να είσαι παντού σε διακοπές. Οι διακοπές που οραματίζομαι εγώ δεν υπάρχουν πουθενά. Μόνο σε κάτι ταινίες του 90. Σίγουρα έχω δαγκώσει και εγώ τη λαμαρίνα των διακοπών όμως, δεν πρόκειται να μποϋκοτάρω μόνη μου τη βιομηχανία leisure. Μα όταν θα πάω στο Παρίσι την Κυριακή το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να τραβήξω φωτογραφίες σαν της Ζέτας.
Subscribe to:
Posts (Atom)