Η τελευταία μέρα του Ιουνίου

Πέρασα ολοκληρο το απόγευμα και το μισό βράδυ μου ψηλά με θέα το Αιγαίο που ρυπαίνεται και καθαρίζει και απλώνεται και φεύγει και έρχεται και συγκινεί και αγανακτεί και λησμονεί και θυμίζει και εμένα μου θυμίζει τόσα πολλά πράγματα: διακοπές που δεν έχω πάει ακόμα, δρομολόγια με καράβια να γελάω ή να κλαίω, πάντα να κοιτάω από την πίσω πλευρά του καταστρώματος το μέρος που αφήνω πίσω και στο μπροστά μέρος με πιάνει ίλιγγος, στις αεροπορικές να κοιτάω χαλασμένη τηλεόραση, στα σαλόνια να παίρνω άλλο ένα καφέ -ποτέ δε μ'αρεσε να κοιμάμαι στα καράβια. Πάει και ο Ιούνιος...

Στο Φουλ

Τι μέρα και αυτή χθες. Απο τις 5:30 στο πόδι και εσύ έχεις φύγει, αστεία σκεφτηκα: single η ζέστη, δεν τα θέλει τα ζευγάρια, εκτός τα βράδια που πέφτει λίγο και ένα αεράκι χαλάει την ησυχία. Εσύ έχεις φύγει και φέρνω το δωμάτιο μου πάνω κάτω, να ξεχάσω, να θυμηθώ, να κάνω κάτι γιατι με παίρνει ο ύπνος και ονειρεύομαι κατσαρίδες και φωτιές και κόλασμένη ζέστη. Η γιαγία έπαθε θερμοπληξία προχθές και μπήκε το air condition αλλά και με τον ανεμιστήρα της πάλι δεν παλευόταν. Πήγα στη δημοτική βιβλιοθήκη αλλά οι συνθήκες δεν με άφησαν ούτε ένα ολόκληρο άρθρο να διαβάσω. Από Δευτερα πάλι, μα περνάνε οι μέρες. Μπάνιο στη θάλασσα, φαίνεται καθαρή για πέντε λεπτά και μετά πάλι σκουπίδια. Γυμναστήριο με πολλή ελπίδα βελτίωσης μιας νορμάλ κατάστασης. Συναυλία πιάνου και ρακές. Και όλο το βράδυ ησυχία μέσα στη φασαρία. Σπίτι σου η ζέστη παλεύεται περισσότερο.

Η Ελευθερία είναι σπίτι...

Η Ελευθερία είναι σπίτι. Κάθεται και δεν κάνει πολλά πράγματα. Κοιτάει το μέϊλ της μια φορά τη μέρα. Πηγαίνει για μπάνιο όταν νιώθει δυναμικά. Ξυπνάει το μεσημέρι και κοιμάται τα ξημερώματα. Βγαίνει σχεδόν κάθε μέρα, κουράστηκε ήδη να βγαίνει, βαρέθηκε ήδη τα ίδια. Η Ελευθερία δεν ασχολείται με τίποτα. Πηγαίνει για καφέ. Διαβάζει μόνο περιοδικά και προσπαθεί να ξαναμάθει να διαβάζει εφημερίδα. Η Ελευθερία είναι κουρασμένη. Η Ελευθερία θέλει να πάει διακοπές. Η Ελευθερία θέλει να δει την Πάρο και τη Νάξο, τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Αντίπαρο, τη Σέριφο, τη Σίφνο, τη Μήλο, τη Σύρο, και σε ένα σωρό μέρη που έχει ή δεν έχει ξαναδεί ποτέ της. Η Ελευθερία χρειάζεται διακοπές. Η Ελευθερία βαρέθηκε τη ζέστη εδώ, θέλει να δει τη ζέστη αλλού. Η Ελευθερία μετράει μέρες ελευθερίας.

Time To Go

Τώρα είναι η ώρα της εξόδου. Αυτή τη φορά χωρίς αποχαιρετισμούς.

Ανώδυνα

Τώρα που τελειώνουν όλα και οι μέρες μετριούνται μόνο ανάποδα. Τώρα. Τώρα είναι που δεν μπορώ να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από τη φυγή και το μεταβατικό στάδιο μου φαίνεται σαν δεκαπέντε βήματα πίσω. Δεκαπέντε βήματα που εγώ διάλεξα. Ίσως με βαραίνει η ματαιότητα της μετακόμισης. Ίσως αυτός ο απόκοσμος καιρός που διάλεξε να έχει σήμερα, ένα μέιλ από το σπιτονοικοκύρη, το σώμα μου που έχει εξαντληθεί τελείως ή η έλλειψη διάθεσης για την εξέταση του αύριο. Κάνε να τελειώσει όλο αυτό γρήγορα και ανώδυνα.