Sunday, October 28, 2007

Monday, October 22, 2007

New Week

Yeah, tell me about it!

Wednesday, October 10, 2007

Eleftheria is under the weather.

Tuesday, October 09, 2007

Σκέφτομαι συχνά ότι σταδιακά γίνομαι ένα ηλεκτρονικό όν, πράγμα που δεν μου αρέσει καθόλου, αν και παρηγορεί τις μεγάλες ώρες μου και μου επιτρέπει να επικοινωνώ με μακρινούς μου φίλους. Πιο συχνά όμως απλά με διευκολύνει σε χρονικούς όρους και μου επιτρέπει να μην τρέχω σε μαγαζιά για να πάρω ένα βιβλίο ή να μην τρέχω σε μια pub να κεράσω τους φίλους μου ένα ποτό. Πιο συχνά αυτό με ευχαριστεί παρά με θλίβει, όχι τόσο πολύ σε σχέση με το δεύτερο, αλλά σε σχέση με το πρώτο. Ακόμα πιο συχνά σκέφτομαι ότι η μεγάλη πόλη είναι μια που δεν βλέπω, αλλά μια στην οποία ζω. Ακόμα πιο συχνά από αυτό προσπαθώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που πήγα για ένα καφέ.

Wednesday, October 03, 2007

Τετάρτη Παγκόσμια Μέρα Γραφείου

Σ'ένα δωμάτιο που μοιράζεται με άλλους εννιά έχει καινούριο γραφείο με ολοκαίνουριο υπολογιστή και τεράστιο πίνακα ανακοινώσεων και είναι κατενθουσιασμένη. Νομίζει ότι αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλά. Νομίζει ότι αυτή τη φορά θα το χαρεί με την ψυχή της. Γιατί αν δεν το κάνει με την ψυχή της, ποιός ο λόγος να το κάνει; Γιατί αν δεν κάνει οτιδήποτε με την ψυχή της, ποιός ο λόγος να το κάνει;

Θυμήθηκε πάλι εκείνη τη φορά, πριν λίγες μέρες που μάλωσε με τον κολλητό της. Δεν είναι σίγουρη ακόμα αν θέλει να του πει συγγνώμη, θέλει όμως να του πει ότι έχει αλλάξει και ότι έχει γίνει παράξενη (πιο παράξενη από ό,τι ήτανε) και ότι υπό τις κατάλληλες συνθήκες αρπάζεται εύκολα. Λυπάται που δεν έχει περισσότερες αντοχές και πρέπει να θυμάται και η ίδια συχνότερα τα μικρά πράγματα που την κάνουν χαρούμενη.

Όπως ένα καινούριο γραφείο και την υπόσχεση της διεκπεραίωσης των υποχρεώσεών της με την ψυχή της.

Λυπάται, Έυα, γιατί δεν μπορεί όταν σε παίρνει τηλέφωνο να είναι τόσο χαζούλα και τόσο εκτεθειμένη όπως όταν είναι μαζί σου. Γιατί με γνώρισες στα 18 μου. Γιατί μαζί σου νιώθω πάντα 18.

Αλλά δεν στενοχωριέται πολύ πλέον, ούτε τα σκοτάδια του Λονδίνου την τρομοκρατούν τόσο πολύ. Ακόμα και αν σκοντάφτει πάντα, είτε σε σκαλοπάτια, είτε σε στύλους, όπως απόψε. Γιατί μεγαλώνει και σε ενάμιση μήνα θα κλείσει τα 24 και δεν θα είναι τόσο άγαρμπη πλέον.

Ίσως χρειάζονται τα κατάλληλα παπούτσια για να μην είναι τόσο άγαρμπη πλέον. Σαν αυτά που τώρα δεν μπορεί να αποχωριστεί. Να. Καινούρια παπούτσια, καινούριο γραφείο, καινούριος υπολογιστής, ένα ζώο που ποθεί υλικά αγαθά και τη συνδιαλλαγή τους έχει καταντήσει, αυτή που υποτίθεται ότι ως ένα σημείο εξειδικεύεται στον καταναλωτισμό.

Πριν συνεχίσει να θυμάται, προτίθεται να βάλει μια παράγραφο κατακλείδα σ'αυτό το μπλα μπλα. Είναι η ώρα τέτοια και κουράστηκε, βλέπεις, και θέλει να αράξει για λίγο και να δει καμιά χαζή σειρά. Όχι, δεν έχει κάτι άλλο να πει.